Nie zatrzymam czasu - pomyślał - jeszcze nie teraz, może ...

 Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam.

 Z ludźmi jest jak z książkami, dopóki ich nie otworzysz, nic o nich nie wiesz.

 Kochać to nie oczekiwać zbyt dużo.

 Zła kawa tylko trochę zyskuje, jeśli jest gorąca.

 Zmarszczki od śmiechu są gładkie na krawędziach. Jednak gdy zbyt często wpływają w nie łzy, robią się jak skarpy przy potokach. Mają ostre krawędzie. Od tej soli we łzach.

 Oto, co jednoczy ludzi, pomyślał Iwan. Nie śmierć. A nienawiść.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Kiedy się człowiek żegna, najprościej jest wyjść.

 Bezmyślność zabija. Innych.

 Zabliźnij publicznie te krwawe, prywatne rany.