Właśnie to, że mówię głupstwa, czyni mnie człowiekiem.

 Słuszna nadzieja wzlata na skrzydłach jaskółczych, czyniąc z królów – bogów, a z prostaczków – królów.

 Odchodziłam od wielu ludzi, wiele razy. Chciałabym spotkać kogoś, przy kim będę chciała zostać. Nie odejść i ewentualnie wrócić. Zostać i czuć się na tyle bezpiecznie, żeby przestać uciekać.

 Żadna noc nie może być aż tak czarna, żeby nigdzie nie można było odszukać choć jednej gwiazdy.

 On jest moim światem i mój świat jest nim, i bez niego nie ma świata.

 Nie ma sposobu wykazania, że lepiej jest być, niż nie być.

 Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.

 Mawiają (...), że wiatr ma duszę i jęczy w ciasnych zaułkach miasta.

 Niewykorzystane szanse palą bardziej niż nieudane podejścia.

 W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.

 ...tak jak zawsze nieodparty urok ma wszystko, co utracone, wszystko co zniknęło.