Historie miłosne zaczynają się szampanem, a kończą wywarem z rumianku.

 Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.

 Zawsze się dochodzi gdzie indziej, niż się chciało.

 Wszyscy lubimy marzyć o tym, co mogłoby być.

 Zobaczyłeś mnie, zanim ja zauważyłam ciebie.

 W młodości czuje się ograniczoną potrzebę nieszczęścia. Są tacy, którym zostaje ta niewłaściwość na zawsze: groźni ludzie, niszczący życie sobie i innym.

 Albowiem nie można uważać gestu ani za własność jednej osoby, ani za jej dzieło (nikt przecież nie jest zdolny do stworzenia własnego, całkowicie oryginalnego, należącego tylko do niego gestu), ani nawet za jej narzędzie; w rzeczywistości jest odwrotnie: to gesty posługują się nami; jesteśmy ich narzędziami, ich marionetkami, ich wcieleniami.

 Życie nie jest proste i uważam, że wcale takie być nie powinno.

 Sarkazm to ostatnia deska ratunku dla osób o upośledzonej wyobraźni.

 Słabe drzewa upadają, by silne mogły się wybić. Jesz albo inni jedzą ciebie.

 Zastanawiałam się, czy wie, jak bardzo potrafi mnie uszczęśliwić, choć tak bałam się przyszłości.