Trzeba się najpierw zgubić, by dotrzeć do tego, czego nie ...

 Człowiek nie wie, na ile go stać, dopóki nie spróbuje.

 Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo,
to nawet jak odejdzie na zawsze,
jego miłość będzie nas zawsze chronić.

 Chcę ci po prosu podarować cały świat (...) i jeszcze chronić cię przed nim.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.

 Jesteśmy tym, kim jesteśmy, z powodu tych, których przyszło nam kochać, i dzięki tym, którzy nas kochali.

 Mądry ten kto zna swe ograniczenia.

 Serce bowiem, które szuka, czuje tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy coś traci, nie może już żyć bez tego.

 Po drugiej stronie chmur zawsze jest czyste niebo.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.