Potknęłam się o rzeczywistość.

 Opowieść to mapa, która stała się terenem.

 Świadomość śmierci pobudza do życia.

 Bóg karze nas za to, czego nie umiemy sobie wyobrazić.

 Tym, co nas oddala od innych, nie jest to, co o nich wiemy, ale to, czego im nie mówimy.

 Głupio rezygnować z leczenia tylko dlatego, że zastrzyki są bolesne.

 Im bardziej dusza człowieka przeżarta jest przez troski, tym więcej w niej miejsca na radość.

 Wszystko, co mówimy to bajka. Ale nigdy tylko bajka.

 Ja poczekam jeszcze na swoją miłość. Może przyjedzie następnym pociągiem? Albo jeszcze późniejszym? A może nie przyjedzie wcale? Nie szkodzi, mam już wprawę w oczekiwaniu na pociągi, które nie przywożą nikogo.

 Przynieś kajdany, o pani. Jam więźniem twego serca.

 Świat jest ponurym miejscem.

Czasem musisz strzelać pierwsza.