Czymże jest życie, jeśli nie pasmem natchnionych szaleństw?

 Pokręcenie stanowiło normalny stan większości ludzkich umysłów. Smutne, ale prawdziwe.

 To właśnie nadzieja jest naszym
jedynym sprzymierzeńcem w
walce z plagami tego świata.

 Jeśli tak właśnie wygląda życie, po co w ogóle wstawać z łóżka?

 Byliśmy szczęśliwi tak, że ciszę przerywało tylko milczenie.

 Wklepiemy im i tyle.
– Jesteś nadmiernie agresywny – wytknął mu kozak.
– Wcale nie jestem agresywny – obraził się egzorcysta – Ja tylko czasem po prostu mam ochotę komuś przypierdolić.

 Nawet gdy się kłócimy, nigdy nie odchodzimy za daleko od ognia, więc łatwo nam wciągnąć się nawzajem w płomienie.

 - Co się robi, kiedy człowiek zaczyna się bać, że wszyscy go zostawią?
- Trzeba się postarać, żeby zostali.
- A jeśli to niemożliwe albo nie umie się tego zrobić? (...)
- Należy ich uprzedzić i samemu uciec, żeby nie trzeba było patrzeć, jak odchodzą.

 Jezu, jak mało człowiekowi trzeba, aby się poczuł szczęśliwy. Prawie nic.

 Taki właśnie był pożytek z niepłakania; płakać znaczyło tyle co wysikać wszystko na ziemię.

 Strach to najgorsza ze wszystkich motywacji.