Strasznie było by umrzeć, nie wiedząc, co to prawdziwa miłość.

 Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

 Nie muszę czekać na pogodną noc, ani zadzierać głowy, żeby przyjrzeć się niebu.

 Być może taka jest ludzka natura. Charakteryzuje ją brak poczucia bezpieczeństwa.

 Dla człowieka, który ma tylko młotek, każdy problem wygląda jak gwóźdź.

 A przecież nie cały umieram.
To co we mnie niezniszczalne trwa.

 Wyobraźni miał tyle, że nie potrafił nawet podtrzymać rozmowy.

 To moje wspomnienie nie ma daty, podobnie jak ptaki fruwające po niebie nie mają imion.

 Jeżeli kochasz, czas zawsze odnajdziesz, nie mając nawet ani jednej chwili.

 Każdy dostaje tyle światła, żeby zobaczyć, co trzeba, a nie oślepnąć.

 Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią.