Serca przepełnione miłością nigdy daleko od siebie nie odejdą.

 Jeśli spędzisz życie, myśląc tylko o tym, żeby sobie niczego nie uszkodzić, będziesz się okropnie nudził.

 Jak człowiek się kogoś boi, to go nienawidzi, ale nie może przestać o nim myśleć.

 Nie wiem czy u mnie bardziej złamane jest serce, czy umysł.

 ...ludzie mają zdumiewającą zdolność popaprania sobie życia.

 Tak niewielu ludzi potrafi wznieść się ponad codzienność i przydać jej poezji.

 Ten, kto skacze do nieba, może upaść, to prawda. Ale może też poszybować w górę.

 To co przykryte, wydaje się ciekawsze niż to, co na wierzchu.

 Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.

 Kiedy umrę, wszystko co moje, będzie Twoje, poza marzeniami.

 Każdy dzień ciągnie się przez całe wieki, co jest dziwne, ponieważ dni – w liczbie mnogiej – mijają w pędzie.