W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
Dopóki żyją nasze matki, ciągle jesteśmy dziewczynkami.
Kobieta nie jest inna, jest odmienna. Kobieta jest kobietą, a nie mężczyzną w miniaturze. Nie jest gorsza, nie jest lepsza, jest inna. Czcij ten dar, chroń go, uwielbiaj go.
Kobieta ma tyle siły, ile jej otoczenie jest w stanie zaakceptować. Nie jesteśmy słabe, nie jesteśmy gorsze. Potrafimy więcej, niż nam się wydaje. Ale aby to odkryć, musimy uwierzyć, że możemy wszystko.
Kobieta nie musi poświęcać się za innych, aby była dobra. Kobieta nie musi być silna, aby była dobra. Kobieta ma prawo do słabości, ma prawo do łez, ma prawo do dzikiego, niewytłumaczalnego smutku. Ma prawo do złości, do frustracji, do niezrozumienia. Kobieta ma prawo być sobą. I ni cóż więcej, ni mniej.
Boginię można tylko
uwielbiać, kobietę - kochać.
Kobieta ma tę moc, że potrafi w jednej chwili, jednym spojrzeniem, jednym dotyku udzielić pociechy, dodać otuchy, wsparcia, nadziei i siły. Kobieta potrafi być delikatna, ale jednocześnie silna jak skała.
Dawniej dziwiło mnie, że wiele naprawdę świetnych dziewczyn nie miało faceta. Teraz absolutnie im się nie dziwię. Wolą być same (nie mylić z samotne) nie dlatego, że nikt ich nie chce. Nie. Wolą być same, bo znają swoją wartość i nie chcą sobie schrzanić życia z byle dupkiem. Wiedzą, że zasługują na więcej...
Baba w progi, cisza w nogi.
Kobieta, która nie walczy z całego świata, to klapki na oczy. Kobieta, która nie walczy z samą sobą, to wojna światowa.
Im kobieta ma mniejszy biust, tym większy rozum. Nie wiemy jednak jeszcze, dlaczego tak się dzieje.
