Każdy, ma czasem ochotę się rozpłakać jak dziecko, przytulic się ...

 Mężczyźni zbyt często zapominają o swojej roli. Uważają, że konieczne jest tylko bycie silnym, a o emocjonalność dbają ostatni. To błąd myślenia, który prowadzi do wielu problemów. Mężczyzna to nie tylko siła, ale i emocje, inteligencja i empatia.

 Odważniejszy jest ten mężczyzna, który potrafi przyznać przed samym sobą, że nie da rady czegoś zrobić, a nie ten, który zawsze chce
pokonać przeszkodę.

 Facet nigdy nie powinien narzekać na żonę i samochód. Sam przecież wybierał.

 "Żałować to nie sztuka,
płacz to efekt głupoty.
Więc czego w życiu szukać?
Po tylu błędach, nie wiesz czy to Ty.
Ucz się na błędach, istnieje druga szansa,
żałuj ale rób wszystko co tylko w Twych siłach,
Bo mimo że zadałeś ból i rana bolesna,
masz troche czasu, by naprawić to w krótkich lecz cudownych chwilach."

 Mężczyzna jest jak ogród. Konieczne jest odpowiednie przygotowanie gruntu, umiejętne zasianie nasion, cierpliwe czekanie na rozwój i ciągła troska, aby osiągnął swój pełen potencjał. Ale równie ważne jest pozbycie się chwastów, które mogą utrudniać jego wzrost i rozwój.

 "Nie ma czasu na nas"- to usłyszała gdy zasypiała
gdy chciała oddać się głębokiemu snu nie mogła,
tak bardzo wtulić się w Niego chciała,
nawet dobra whisky by tu nie pomogła...
Upić się zapomnieć, nie szczęściem lecz smutkiem
napoić wszystkie zmysły by nie czuły nic
tak bardzo się boje, ale już mogę z Tobą być.”

 Człowiek nie jest wtedy kiedy uczy, ale wtedy kiedy sam się uczy. To jest jego czas, kiedy rośnie. Staje się mężczyzną. Dorośleje. Sam się kształtuje. Sam sobie wybiera ścieżkę.

 W męskim charakterze trzeba szanować nie tyle siłę, co to, co mężczyzna czyni, gdy jest słaby. To właśnie wtedy okazuje się jego prawdziwa moc.

 Wyobraź sobie mężczyznę, który nie polega na nikim, który nie pozwoliłby na to, by zewnętrzne własności opanowywały jego wewnętrzne 'ja'; który nie pozwoliłby, by pojawiły się w nim jakiekolwiek pożądliwe myśli, które naruszałyby jego prawdziwe 'ja'.

 "Dlaczego do człowieka dociera wiele rzeczy,
dopiero jak za późno jak już nie zaprzeczy,
że głupi że niemądrze - to mało powiedziane,
tak bardzo bym chciała wrócić do tych dni pogrzebanych,
które dawały radość tak beztroską, dziecięcą,
bo weszłam w świat dorosły z niechęcią.
Straciłam szczęście przez moje czyny decyzje,
które popełniłam dwukrotnie naiwnie.
Ile bym dała by wrócić do mej miłości,
tak piękniej i szczerej wtedy za grosz nicości,
wszystko wypełnione radością i pięknem,
Wrócić - czy realne? - Pomodlę się, kleknę..."