Brzydka ona, brzydki on, A taka ładna miłość.
Zazdrość , każdy ją ma
Ona zmienia człowieka w potwora...
Nie da się starać za dwoje. Można próbować
i może nawet przez jakiś czas się udaje, bo wmawiasz sobie, że jest ok, że to nie Jego wina, że On chce. Ale w końcu coś pęka i się wie, że nie można tak dłużej. Bo po prostu jedno serce tego nie uciągnie.
Człowiek nie jest do końca istotą ludzką, dopóki nie nauczy się i nie poćwiczy w sztuce bycia mężczyzną. Albowiem bycie człowiekiem oznacza przede wszystkim stawienie czoła przeciwnościami losu, przezwyciężanie przepaści pomiędzy tym, co się jest, a tym, czym się chce być.
Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Rozsądny mąż, jak marynarz
podczas burzy, zwija żagle,
czeka, żywi nadzieję, a sztormy
nie przeszkadzają mu kochać morza.
Nie jesteś mężczyzną, dopóki nie zrozumiesz, że siła nie leży w zdolności niszczenia, ale w mocy stwarzania, opieki i miłości.
Mężczyzna nie jest, jak myślą niektórzy, stworzeniem brutalnym, bez uczuć, zarażonym chęcią do walki. Jest istotą, która pragnie zrozumienia, miłości i ciepła, podobnie jak kobieta.
W drodze własnego serca jest każdy człowiek, choć nie wie o tym, choć sprawy innych ludzi go obchodzą. Wśród tłumu, nigdy nie świadczy o sobie, iż jest samotny, światło słoneczne nie rozświetla tajemnicy jego cienia.
Kot niełowny, chłop niemowny - często głodny.
