Mężczyzna, który nie zna własnej historii, jest jak dziecko. Nie wie, dokąd idzie, skąd przyszedł i kim jest.
Jaki wolałby pan być: nieziemsko piękny, oszałamiająco zdolny czy też anielsko dobry?
Mając 40 lat stwierdza, że trzeba mu kogoś, kto wskaże drogę, pochwali go albo zgani: ojca. Autorytetu, nie władzy.
To era, w której mężczyzna nie powie, że przeprasza, że tęskni, że popełnił błąd. To era, w której mężczyzna wzdycha, wzrusza ramionami i mówi "trudno".
Mężczyzna jest tylko mężczyzną, kiedy rozumie i spełnia swoją męskość. Męskość nie jest biologicznym przypadkiem, ale świadomym działaniem opartym na odwadze, samodyscyplinie i honorze.
Mężczyzna trzymający w ustach gorycz niewypowiedzianych słów, nigdy nie będzie w pełni szczęśliwym. Nieprzezwyciężone emocje, skrywane namiętności i pragnienia staja się ciężarem, który niestety wiele osób nosi w sobie przez całe życie. Tylko odważne pokazanie prawdziwej natury i szczerość mogą przynieść prawdziwe ulgę i szczęście.
Lepiej być dobrym chłopem, niż złym popem.
Tak po prostu, chciałabym ci wystarczyć. Tak idealnie. Pasować do bioder, marzeń i twojego domu. Tak po prostu...
Mężczyzna jest jak dziecko, jedynym problemem jest to, że z wiekiem są coraz gorsi. W dojrzewaniu kobiet jest pewna elegancja, mężczyźni z wiekiem stają się bardziej prymitywni.
Mężczyzna zawsze musi udowadniać, że jest mężczyzną. I nie chodzi tu tylko o wizerunek, ale przede wszystkim o postępowanie, charakter, o męskość, która nie jest czymś, co się włoży do kieszeni i już, ale czymś, co wymaga ciągłej pracy, dyscypliny, samodyscypliny, samokontroli. A to jest trudne.
