A zatem patrzymy na siebie z oddali i kochamy się ...

 Jeśli spotkasz kogoś, kto sprawia, że się uśmiechasz. Kogoś, kto zawsze martwi się o to, czy wszystko u Ciebie w porządku, kto dba o Ciebie i chce dla Ciebie jak najlepiej. Kogoś, kto Cię szanuje. Jeśli spotkasz kogoś takiego - nie pozwól mu odejść. Tacy ludzie są trudni do znalezienia.

 Wsuwam się w jego ramiona, czuję
się tak, jakbym wracała do domu...

 Ale czy miłość nie wymaga od nas, byśmy szli sobie nawzajem na rękę?

 Kocha się tylko te kobiety, które się uszczęśliwia.

 Boimy się pokazywać uczucia. Pozujemy na twardzieli, aby inni się z nami liczyli, aby czuli przed nami respekt i nie podskakiwali. Boimy się, że nas wyśmieją, wyszydzą, nie ufamy nikomu z założenia. Okazuje się jednak, że każdy z nas, w środku i tak marzy o przyjaźni, miłości i serdeczności.

 Jesteśmy tak niewielkimi istotami w ogromnym wszechświecie, a jednak miłość, ta jedna rzecz, czyni nas tak bardzo znaczącymi. Więc jeśli mamy zaledwie krótką chwilę w kosmicznym czasie, dlaczego nie spędzić jej kochając?

 Trzeba być trochę podobnym, by się rozumieć i nieco różnym, by się kochać.

 Miłość jest dla głupców.

 Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z drugą osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.

 Czasami miłość nie wystarcza, choć tak bardzo nie rozumiem, dlaczego.