Boże, w dobroci nigdy nieprzebrany,Żadnym językiem niewypowiedziany,Ty jesteś godzien wszelakiej miłości,Poszanowania, chwały, uczciwości.
Zastygam w oczekiwaniu, bojąc się, że mnie pocałuje, martwiąc się, że tego nie zrobi.
Miłość to jest to, co daje nam rzeczywistość. To jest ta siła, która sprawia, że wszechświat istnieje. Miłość jest źródłem życia, które nas łączy wszystkich, niezależnie od naszych różnic. To jest nasza prawda i nasz cel. To jest niekończący się strumień siły życiowej.
Kochają nas ci, którzy pomagają nam znaleźć naszą własną drogę.
Musimy rozpoznać możliwości oraz wezwania, jakie przynosi ze sobą chwila obecna, i przyjąć je z odwagą, wiarą i nadzieją. W tego rodzaju sytuacji odwaga jest autentyczną formą miłości.
Czasami miłość wiedzie w otchłań nas samych, a co gorsza ludzi, których kochamy.
Miłość jest kluczem otwierającym bramy do prawdziwego szczęścia, spokoju duszy i zrozumienia siebie nawzajem.
Miłość jest cierpliwa, jest łaskawa. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie puchnie z pychy. Nie dopuszcza się bezprawia, tylko prawdę wyznaje. Wszystko pokrywa, we wszystko wierzy, we wszystko ma nadzieję, wszystko znosi.
Kiedy się zakochasz, nic, co było wcześniej, nie jest już ważne, żadne wcześniejsze relacje cię nie interesują, nic nie może cię zatrzymać.
Miłość jest to wzajemna zależność,
która opiera się na wzajemnej niezależności.
