„Przestałam się bać życia. Teraz chcę je brać garściami. Oczami, ...

 Nigdy nie jest za późno, by być tym, kim chcemy być. Nie ma ograniczeń czasowych. Zacznij kiedy chcesz. Możesz zmienić się lub pozostać takim samym. Nie ma reguł dla siebie. Możemy tak postępować, jak to nam podpowiada nasze serce.

 Nie jesteśmy tym, co nam się przydarzyło, jesteśmy tym, co zdecydujemy siebie zrobić po tym, co nam się przydarzyło. Nasza determinacja, nasze pragnienie sukcesu, nasza wiara w siebie, to jest to, co definiuje nas i kieruje naszymi działaniami.

 Czytaj, ucz się i dąż do więcej. Pamiętaj, że zawsze ma się do czegoś dążyć, zawsze można się uczyć, a marzenia są po to, żeby je spełniać. Nawet te małe kroki są ważne, by dostać się tam, gdzie się chce.

 Prawdziwy sukces nie polega na tym, jak często zwyciężamy, ale jak daleko jesteśmy w stanie położyć się po porażkach. To jest powód, dla którego nie jestem nigdy zniechęcony. Wiara i wytrwałość to klucz.

 Nie jest ważne, jak powoli idziesz, dopóki nie przestajesz. Pamiętaj, że droga do celu nie zawsze jest łatwa i prosta, ale z determinacją, uporem i wiarą w siebie dojdziesz tam, gdzie chcesz.

 Ból jest przemijający, a skutki rezygnacji pozostają na zawsze.

 Nie czekaj. Czas nigdy nie będzie właściwy. Nie czekaj na to, aż wszystko będzie idealne. Nie będzie. Zawsze będzie jakaś trudność, przeszkoda. Bierz się do pracy. Teraz.

 Przestałam się bać życia. Teraz chcę je brać garściami. Oczami, ramionami, duszą. Wszystkim... I wiesz? To działa. Jestem wtedy szczęśliwa, silna i wolna. I to jest zaje*iste. Że nawet jak mi się coś nie uda, to myślę sobie: mogę to zmienić... na nowe, lepsze. Mogę spróbować jeszcze raz albo znaleźć inną drogę.

 Nie mów, że nie warto walczyć, kiedy
nawet nie spróbowałeś. Lepiej mieć
satysfakcję z podjęcia małego kroku, niż
żałować całe życie, że nic się nie zrobiło.

 Na świecie nie ma nic tak potężnego jak pomysł, którego nadszedł czas. Naprawdę mocno wierzę, że każdy z nas ma w sobie siłę, by zmienić świat. Nawet jeśli niektórzy mogą tego nie widzieć, w każdym z nas jest coś wyjątkowego, coś, czego inni potrzebują.