Gdy dostaniesz porządnego kopa od losu masz dwa wyjścia: możesz usiąść i użalać się nad sobą, albo ruszyć do przodu wykorzystując siłę rozpędu.
Nie czekaj. Pora nigdy nie będzie idealna. Zaczynaj skąd jesteś i używaj jakiekolwiek narzędzia, które masz pod ręką. Lepsze narzędzia znajdziesz w drodze.
Jeśli nie starasz się przełamywać barier, pewnego dnia to one skutecznie przyprą cię do muru.
Masz wybór, możesz siedzieć i płakać
albo wstać, powiedzieć sobie, że będzie dobrze, że dasz radę, uwierzyć w to z całych sił i zacząć działać.
Nie możesz zmienić swojej przyszłości, ale możesz zmienić swoje nawyki, a one zmienią twoją przyszłość.
Pamiętaj, że zawsze masz prawo do porażki, do powrotu do punktu wyjścia. Ale nigdy nie masz prawa do rezygnacji z walki. Zawsze walcz do końca. Chociażby to miał być twoje ostatnie słowo – walcz.
Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
Jedynym sposobem wywarcia wpływu na drugiego człowieka jest rozmowa o jego pragnieniach
i pokazanie mu, jak je może spełnić.
Nie bój się zranienia. Lepiej wzbić się w niebo i upaść, niż nigdy nie poczuć, jak ziemia usuwa ci się spod nóg. Nawet chwilowa radość jest lepsza niż całkowity jej brak.
Jeżeli wystarczająco mocno czegoś pragniesz, cały wszechświat sprzysięga się, abyś to osiągnął.
