Nadzieja jest jak słońce, które jak podróżujemy w kierunku nią, rzuca cień naszych obciążeń za jak, nadzieja jest takim słońcem, które zawsze rzuca cień problemów za nas. Tu jest nasza siła. Czym silniej doświadczamy jej blasku, tym mniej obawiamy się cienia.
Człowiek, który pozbywa się nadziei, zamyka drzwi do przyszłości. Stoimy przed wyzwaniem, nie tylko żeby mieć nadzieję, ale żeby być nadzieją dla innych w ciemnościach.
Niestety, ta pełna nadziei znajomość nim zapuściła korzenie, uschła.
Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem... Nie palmy mostów za sobą, nie wiemy czy nie będziemy musieli kiedyś wrócić.
Niecierpliwość to matka porażki, nadzieja zaś jest matką zwycięstwa. Jesteśmy nieszczęśliwi, ponieważ mamy nadzieję, ale to właśnie ta nadzieja nie pozwala nam jeszcze umrzeć.
Nadzieja to coś więcej niż optymistyczne oczekiwanie. To splot wiary, odwagi i determinacji, który prowadzi nas do odkrycia naszych najgłębszych możliwości.
Teologia jest odkrywaniem horyzontów nadziei.
...nigdy nie wolno tracić nadziei.
Nadzieja to cenna cecha charakteru, ponieważ uczyni wszystko stworzonym na nowo. Dzięki niej nie zostajemy uwięzieni w sobie, ale odkrywamy, że zawsze mamy drogę do przodu, do nowego horyzontu.
Mamy tylko jedną drogę do szczęścia, a tą drogą jest nadzieja. Nadzieja to spójność, prawda to coś przekraczającego granice.
