Nad światem znowu wzeszło słońce.

 Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.

 Gdy w styczniu pszczoły wylatują, dobry roczek zwiastują.

 Kto się w maju urodzi, dobrze mu się powodzi.

 Kobieta, będąc wcielonym uczuciem, wnosi nieład w społeczeństwo.

 Brakujące ogniwo między zwierzęciem i człowiekiem to właśnie my.

 Ludzie są jak kwiaty: stworzeni do tego, aby się rozwijać.

 Nic tak nie umacnia i nie oświeca duszy, jak przyroda. Oto nasza matka, opiekunka i nauczycielka, najwierniejsza przyjaciółka, kiedy wszyscy nas opuszczają, źródło niewysłowionej radości i zdrowia, które nie kosztują ani grosza.

 Każdy, kto uważa, że w przyrodzie nie ma niczego nadzwyczajnego, na pewno jest ślepy. Co tydzień, co dzień, co godzinę, natura dokonuje niewiarygodnych czarów.

 Jak w maju zimno, w stodole ciemno.

 Bóg, chcąc zniszczyć mrówkę, pozwala jej zdobić skrzydła.