To, co jest najcudowniejsze w nieskazitelnej naturze, jest to, że całe jej piękno jest zawarte w chwili obecnej. To, co jest cudowniejsze od niej, że to piękno jest darowane jedynie tym, którzy potrafią żyć teraz i tu.
Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dawają.
Gdy widzimy się z naturą, oczywiście widzimy tylko jakoś powierzchownie. Głębszą jej prawdę może więdnąć tylko ten, kto sam doświadcza życia, co wartością ma tylko to, co w nim zakwita z własnego korzenia.
Natura nie śpieszy się, a jednak wszystko jest dokonane. Jeśli rzeki śpieszą się do morza, to nie po to, aby go napełnić, ale aby wypełnić swoje przeznaczenie. Nie śpiesz się, żyj w swoim własnym tempie.
Jak echo to Echo wciąż wpychało pic,
Od powtarzania słów, sensu nie przybywało nic,
Echo wnyki stawiało, wodząc owieczki,
I wciąż podjadając z misiej miseczki.
I wszyscy myśleli, że to Echo grało,
A Echo w ciula grało, igrało i łgało.
Każde westchnienie do nieba ma sens.
Na Nowy Rok jeśli jasno, i w grzmotach też będzie ciasno.
Gdyby kiedy w grudniu grzmiało, wiatrów w roku nowym będzie niemało.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Nauczyliśmy się, że nie możemy żywić siebie na koszt ziemi, to jest to samo co ukradzenie dzieciom. I widzimy, że co kiedykolwiek krzywdzi ziemię, krzywdzi także ludzi. Wiemy, że ziemia nie należy do nas, my należymy do ziemi.
Nazbyt często, przekleństwem dobrych ludzi,
staje się to że mierzą innych, własną miarą.
