Najtrudniej jest odkrywać wciąż na ...
Najtrudniej jest odkrywać wciąż na nowo to, co i tak już wiemy.
Inny jest bieg strzały, inny umysłu.
Quae nocent, docentto, co szkodzi, uczy.
Nauka moja niech spływa jak deszcz, niech słowo me pada jak rosa, jak deszcz rzęsisty na zieleń, jak deszcz dobroczynny na trawę.
Nie jest sprawą małej wagi uczynić jasnym to, co z racji swych właściwości pozostaje zasłonięte grubą mgłą niewiedzy.
Otwórz moje oczy, abym przypatrywał się cudom Twojej nauki.
Duża wiedza czyni skromnym, mała zarozumiałym. Puste kłosy dumnie wznoszą się ku niebu, kłosy pełne ziarna w pokorze pochylają się ku ziemi.
Liczy się tylko książka, która jak nóż wbija się w serce czytelnika.
Człowiek jest zwierzęciem mimetycznym, przenikniętym pasją naśladowania, która wpływa m.in. na procesy uczenia się. Mimetyzm ten nie oznacza jednak bezmyślnego naśladowania, lecz kreatywne kopiowanie „z błędami”. W efekcie proces rozprzestrzenia się inwencji, od którego skuteczności zależy, czy stanie się on innowacją, czyli faktem społecznym,
ma charakter twórczy.
Wiedza jest potęgą: przede wszystkim wiedza o innych ludziach.
Głupiec, który nic nie mówi, niczym się nie różni od milczącego mędrca.