Praca na ojczyste dobro niech będzie dekoracją naszego życia, a jej wytrwałość niech będzie dowodem naszej wiary i miłości do Ojczyzny.
Praca to jedyna porządna rzecz na świecie. Nie licząc oczywiście odpoczynku. Ale praca wymaga dużo wysiłku, a odpoczynek nikogo jeszcze na śmierć nie zdołał znużyć.
Decydując się na pracę, której nie lubisz, będziesz cierpiał całe swoje życie z powodu poczucia, że trwonisz czas. Praca, którą naprawdę kochasz, daje ci wolność, nie niewolę.
Praca bez pasji jest jak jedzenie bez smaku. Tylko dążenie do celu, do którego naprawdę chcesz dotrzeć, sprawia, że wstajesz rano z entuzjazmem, a kończysz dzień ze spełnieniem.
Praca bez talentu niczego nie da, ani talent nie da niczego bez pracy. Dla wielkich rzeczy potrzeba obu. Tego nauczyła mnie moja najgorsza nauczycielka, życie.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w swoim życiu.
Przyjdzie taki dzień, kiedy zdamy sobie sprawę, że samo ciężarne wyciszenie, wielogodzinne przesiadywanie nad pustym papierem może być równie cenne jak najzdrowszy, najpełniejszy śmiech. Praca jest absolutna, tłumaczy wszystko, daje sens, wprowadza harmonię. Rzeczywiście, czasem jako owoc długich godzin, dni, lat, przynoszą perspektywy nie do przewidzenia, a czasem - rzadziej - cud, natychmiast przemieniający chaos w porządek.
Praca to coś więcej niż środki do życia - powinna być źródłem satysfakcji dla nas samych, możliwością rozwijania naszych umiejętności i talentów, wyrazem naszego wkładu w nasze społeczeństwo, a przede wszystkim sposobem na poprawę jakości naszego życia.
Praca nie jest czymś, co musimy robić pomimo tego, że nie chcemy. Jest to konieczność, która staje się cennym skarbem.
Praca jest najważniejsza. To dzięki niej człowiek ma poczucie samorealizacji, że coś zrobił, że coś osiągnął. To ona nadaje sens życiu. Praca powinna być dla każdego przyjemnością, a nie koniecznością.
