Praca, która zaspokaja nasze naturalne potrzeby, musi być podstawą wszelkiego szczęścia, wszelkiego rozwoju człowieka. Jeżeli praca ta jest odpowiednio zorganizowana, jeżeli jest efektywna, jeśli służy całemu społeczeństwu, owocuje ona nie tylko materialnym dobrobytem, ale także duchowym zadowoleniem.
Praca, która napełnia większą część naszego życia, powinna być możliwie najmniej męcząca i najbardziej satysfakcjonująca. Nie powinno się jej wykonywać bez radości, lecz ze zrozumieniem, z pietyzmem i z miłością.
Praca nie powinna być przeciwna wypoczynkowi, nie powinna być karami – praca powinna być przyjemnością, powinna dawać człowiekowi poczucie spełnienia.
Praca nie jest coś, co robimy tylko dlatego, że musimy. Praca jest wyrażaniem naszego życia, naszej osobowości, naszych zainteresowań. Gdy pracujemy, tworzymy. Tworzymy widoczne i niewidoczne rzeczy. Praca to sposób na manifestowanie naszej istoty w świecie.
Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.
Nie powinniśmy zapominać, że prawdziwe uczucie szczęścia pochodzić może jedynie z miłości do naszej pracy. Jeżeli nie poświęcimy jej serca, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
Pracuj nie dlatego, że musisz, lecz dlatego, że kochasz to co robisz. Praca bez pasji to niewolnictwo, niezależnie od wynagrodzenia i pozycji.
Praca bez refleksji, samokrytyki, ciągłego sprawdzania efektów i poprawiania błędów to nie praca, ale zabijanie czasu, a czas to życie, więc jest to rodzaj samobójstwa.
Praca to coś więcej niż tylko sposób zarabiania na życie. To szansa na wyrażenie siebie, na pokazanie swoich umiejętności, na bycie częścią czegoś większego. Bez pracy człowiek czuje się bezwartościowy, bez sensu. Praca daje nam cel, daje nam poczucie godności i własnej wartości.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nigdy nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
