Praca i Pasja

 Praca jest najbezpieczniejszym środkiem, którego można użyć w celu zaspokojenia jednocześnie potrzeby zarabiania na życie, rozwijania siebie i wnoszenia wartościowego wkładu w życie społeczne.

 Praca nie jest urzędem, który byłby konieczny, aby można go było znieść, ani zyskiem, na który można patrzeć z pogardą. Praca jest sensem człowieka, jest jego godnością, doskonałością, radością i owocem.

 Pracować musimy nie po to, abyśmy zyskali bogactwo, które jest niewczesne, ale pracować musimy, ażeby się nie stało, że zabraknie nam mądrości, której najbardziej potrzebujemy.

 Pracować trzeba umieć. Praca nie jest wymysłem natury, jest wymysłem człowieka, wynikiem jego tak zwanej kultury. Doprowadził on do tego, że musi pracować, aby być zdrowym. To jest absolutnie antybiologiczne. A ponieważ nie umie pracować, pracuje zawsze za dużo i zmusza siebie do tego rozmaitymi przymusami. To jest pierwsza rzecz, którą trzeba zrozumieć o pracy. Ona jest chorobą cywilizacji ludzkiej.

 Prawdziwa satysfakcja zawodowa ma miejsce tylko wtedy, kiedy Twoja praca staje się Twoją pasją, a Twoja pasja staje się Twoją pracą.

 Praca jest nieodłączną częścią człowieka. Pracujemy, żeby żyć, rozwijać się i spełniać nasze marzenia. Praca daje nam poczucie wartości i pomaga nam celebrować naszą ambicję. Bez ciężkiej pracy, trudno osiągnąć coś wartościowego.

 Nie ma drogi do successu. Droga do successu to ciężka praca i determinacja. Pamiętaj, że każda wielka rzecz wymaga czasu. Nie poddawaj się.

 Praca nie jest czymś, co robimy tylko dla pieniędzy. Praca jest czymś, co definiuje nas jako osoby, wpływa na nasze życie, naszą samopoczucie i naszą wartość. Praca jest kluczem do naszej tożsamości, realizacji osobistej i poczucia spełnienia.

 Praca nie jest czymś, co musimy robić pomimo tego, że nie chcemy. Jest to konieczność, która staje się cennym skarbem.

 Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.