Twoja praca będzie zajmować znaczną część twojego życia, a jedyny sposób na bycie naprawdę zadowolonym jest zrobienie czegoś wspaniałego. A jedynym sposobem na zrobienie czegoś wspaniałego jest kochanie tego co się robi.
Praca nie jest człowiekiem, nie ma prawa domagać się od nas poświęcenia życia.
Praca jest najcenniejszym bogactwem człowieka. Bez pracy nie ma chleba, ale nie ma też zdrowia, siły, radości, szczęścia. Praca jest najpewniejszym lekiem na większość kłopotów duszy i ciała. Kto się boi pracy, ten boi się życia.
Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Nigdy nie przestawaj pracować nad sobą. Praca nad sobą to najważniejsza praca, którą możesz robić. Nie zaniedbuj tej pracy.
Praca, którą wykonujesz, może być tylko małą częścią twojego życia, ale najlepsza praca jest taka, która jest całym twoim życiem.
Praca, która cieszy, jest jak gra; każde zajęcie, w którym można się wykazać, przemienia trud w radość, niewolę w wolność.
Praca to coś więcej niż tylko sposób na zarabianie pieniędzy. Praca daje nam sens, cel, poczucie realnego wkładu w społeczeństwo.
Praca nie jest czymś, co odwraca nas od życia. Praca jest integralną częścią życia, medium, przez które wyrażamy nasze talenty i realizujemy nasze ambicje. Praca powinna traktować nas jak partnerzy, nie jako maszyny.
