
Nie potrafimy smakować życia, jakie jest, bo jego zwyczajność przegrywa ...
Nie potrafimy
smakować życia, jakie jest, bo jego zwyczajność przegrywa z oglądaną codziennie obietnicą życia,
jakie mogłoby być.
Szczerość to jedyna taktika, której większość ludzi nigdy się nie nauczy. Najpierw zbyt wiele mówi, potem zbyt wiele kryje. Kiedy zdają sobie sprawę z błędu, zwykle jest już zbyt późno.
Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać. Człowiek nie jest stworzony na to, aby być pokonanym. Człowiek może być zniszczony, ale nie pokonany.
Wszystko ma swój początek, nawet najdłuższa droga. Najważniejsze to nie przestawać pytać. Cudowne jest istnienie umysłu, który wciąż zadaje pytania.
Najtrudniejszą rzeczą na tym świecie jest powiedzieć szczerze i na głos to, co naprawdę myślimy.
Wolność sumienia nie może prowadzić do równoważności dobra i zła.
Nie da się ukryć prawdy na dno butelki wina. Można ją tam wrzucić, przykryć korkiem, powiedzieć sobie, że już nie istnieje, ale kiedy butelkę otworzysz, prawda zawsze się wydostanie. Jest jak ten zły pieniądz, który ciągle wraca.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.
Rozważanie prawdy zawsze jest trudne, ale już jej prononowanie może być niemal niemożliwe. Prawda jest jak słońce. Jej światło jest tak silne, że zasłania wszystko inne.
Gdy mówisz prawdę, nie potrzebujesz sobie niczego przypominać.
Życie nie zawsze jest sprawiedliwe. Nieważne, jak bardzo jesteś dobry, czasem po prostu nie możesz wygrać. Ale to jest prawda o życiu, której musisz sobie uświadomić, zrozumieć i zaakceptować.