Nie jesteśmy tymi samymi ludźmi, którymi byliśmy zaledwie kilka lat temu. Jesteśmy receptą na chaos, permanencyjne porzucone, wiecznie odradzające się. Zawsze uciekający od siebie samych, zapisywanie, kasowanie i znowu zapisywanie. Wciąż podążamy, mimo ufności, że nigdzie nie dotrzemy, dochodząc nigdy do końca.
Przeżywamy nasze życie, jakbyśmy byli wieczni. A przecież wiemy, że nie jesteśmy. Przeżywamy swoje życie w cieniu przemijania.
Nic nie jest nasze. Czas, miejsce, bliscy, zdolności, my sami. Wszystko jest tylko na chwilę, jak piasek przesypujący się przez palce. Świadomość końca daje zrozumienie wartości tego, co mamy teraz.
Czas przemija, a my jak rzeki, gdy biegną, płynąc się z wolna ulatnują. Cień nasz długi na końcu się ścinie, a śmierć czeka, jak wieczorem noc.
Wszystko przemija; ty przemijasz, ona przemija, dni przemijają, noce przemijają, senność, przebudzenie przemija... pełna niech wybrzmi dla wszystkich ta prosta prawda. Z przemijaniem tej ziemi jest związana radość twoja, twoje cierpienia, twoje dążeń, twoje myśli, twoje słowa, twoje zamiary, twoje czyny.
Czas jest rzeką bez brzegów. Ale siedzę na tym liściu i patrzę w dół, a więc myślę, że woda płynie. W gruncie rzeczy nie jest ani rzeka, ani liść, ani ja. Wszystko to jest tylko obraz. Ale jest piękny i pocieszny obraz.
Przemijanie i śmierć są integralną częścią życia. W ostatecznym rozrachunku, to nie jest straszne, że na coś umiera, ale straszne jest umierać, nie mając szansy doświadczyć życia w pełni.
Ostatni wagon przemijającego pociągu nie pociąga za sobą nic więcej. Nic nas nie opuszcza tak bezpowrotnie jak czas, który odszedł. Dlatego zawsze jest teraz.
Nie tęsknię do przeszłości. Nie snuję planów na przyszłość. Jestem tu i teraz, tu i teraz, natychmiast i zupełnie. Wszystko inne nie jest prawdą. Wszystko inne jest myśleniem, każde myślenie to przemijanie, a przemijanie nie jest prawdą. Wszystko inne jest upływem, a upływ pastwi się nad nami.
Dni ślizgają się przez palce niczym ziarenka piasku, a my chcemy złapać jeden moment, jeden obraz, jeden zapach i zatrzymać go na zawsze. Ale piasek śpiża między palcami, tak jak dni przelatują przez życie.
