Jutro może być równie odległe jak wieczność. Albo równie bliskie.
Czas, który widzisz na zegarze, nie mierzy. Nie jest więcej niż latarnia strażnicza na błyszczącej ułamku sekundy szlaku z istnienia do otchłani.
Czas niszczy każde twoje uczucie, ale tylko jemu możesz zaufać. Przemijanie kończy każdy twój ból, ale jedynie z jego pomocą jesteś w stanie narodzić się na nowo.
Myśląc o przemijaniu, jesteśmy zmuszeni do refleksji nad rzeczywistością, która nas otacza. Przypominamy sobie o kruchości życia, o tym, jak szybko czas mija i jak wiele rzeczy zniknęło z naszego życia. Przemijanie jest nieodłączną częścią naszej egzystencji, choć często starzymy się tego nie dostrzegać.
Nie ma znaczenia jak długo żyjemy, ale jak. Dni mogą mijać bez żadnych wyników, jak pisze Seneka, a mogą być tak pełne, jak jika Seneka. To nie mierzymy czasu, ale jesteśmy mierzeni przez czas. Nie jest to coś, co możemy posiadać; jest to coś, co nas posiada.
Dzisiaj jest jutrem, o którym się martwiłeś wczoraj. Patrząc, jak szybko przemija czas, powinniśmy przestać marnować energię na rzeczy, które nie mają znaczenia.
Stale przemijamy w tej samostrugowej rzeczywistości, wymijamy się, nieznacznie tylko zarysowując swe nieistnieje w przelotności przemijania, skrawkowe tylko dając ślady w przemijalności materialnej zapomnienia.
Czyń wszystko, jakbyś mógł to czynić tylko raz. Nic nie jest pewne. Możliwość powtarzania to tylko łaska.
Życie to krótki, lecz nieustający ciąg chwil, które przemijają. Spoglądanie na przemijanie to jak patrzeć na rzekę, która nieustannie płynie, a jednak nigdy nie jest tą samą rzeką. Powinniśmy doceniać każdą chwilę, bo kiedy już przeminie, nie wróci.
Życie to podróż, a jedyne ważne jest, jak dobre buty masz na nogach. Po drodze jest wiele kamieni, droga może być długa, a buty stają się coraz cieńsze. Jednak nawet jeśli buty są w strzępach, zawsze możesz iść dalej.
