Czas przemija, marnieje, ucieka. Wydaje nam się, że mamy go tyle, ile chcemy. A potem z nagła dostrzegamy, że minął, ulotnił się, odszedł i nie powróci nigdy więcej. Przemija, a my z nim...
Ludzie marnują czas. Przepijają czas. Przesypiają.
Kłócą się, rwą sobie włosy z głów, wbijają sztylety.
W plecy albo za plecami. Myślą, że to tak można.
Trwać w niewygodnych butach i w złości. Ludzie
marnują czas. Na syfy i na kłótnie. Na czekanie.
Na milczenie. Na złą miłość. Nie do twarzy im w
takich szalikach. Ludzie marnują czas. "A jeszcze
poczekam, nie odezwę się, zamknę się, uwolnię,
zesram się".Myślą sobie, że może jutro, za dwa
tygodnie, za miesiąc, rok, za dziesięć lat.
Zapominają, że tak łatwo można przegapić wszystko.
Czas, który ucieka, nie wraca nigdy. Jeden okres po drugim, pory roku po porze roku, prześlizgują się powoli z naszych rąk.
Czyż nie jest tak, że każdy dzień, kiedy wpada myśl przemijania na serce człowieka, przypomina nam bezmiernie o tym, jak cenne jest to, co mamy tutaj i teraz? To wszystko jest tak przemijające, jak piękny zachód słońca, który pomimo swej krótkotrwałości, zostaje w nas na zawsze.
Wszystko przemija, ulega zniszczeniu, przestaje być tym, czym było. Nigdy już więcej nie wróci, a my pozostajemy sami ze swoją pustką i płaczem w duszy. To jest cena, jaką za życie płacimy.
Światło, niby wstydząc się odmienności, zanika powoli, aż staje się ciemności. Samo zamknięte w siebie, łka, nigdy już nie wróci, bo te chwile minęły raz na zawsze.
Nie tęsknię do przeszłości. Nie snuję planów na przyszłość. Jestem tu i teraz, tu i teraz, natychmiast i zupełnie. Wszystko inne nie jest prawdą. Wszystko inne jest myśleniem, każde myślenie to przemijanie, a przemijanie nie jest prawdą. Wszystko inne jest upływem, a upływ pastwi się nad nami.
Czyż przemijanie nie jest jednym ze stałych praw natury? Rośliny, zwierzęta, człowiek - wszyscy podlegamy temu procesowi. Jesteśmy jak piasek sypiący się z klepsydry czasu. Starość, tak jak młodość, ma swoje piękno, a natura zawsze jest mądrą nauczycielką.
Wszystko w życiu przemija, szanuj bieg czasu i bądź wdzięczny za to, co przynosi. W ułamkach sekundy wszystko może się zmienić, a to, co było ważne, zanika w mgnieniu oka.
Czymże jest przemijanie? Jest pożółkłym liściem, który opada z drzewa, jest cichym szeptem wiatru, który przenosi go w nieznane zakamarki świata. To mija dzień, mija noc, mijają lata. Przemijanie to wciąż trwająca zmiana, nieubłaganie pchająca nas do przodu.
