Gdy nieszczęście tłoczy, przyjaciel odskoczy.

 Przyjaźń jest jednym z najpiękniejszych darów życia. To braterstwo dusz, które nie są spokrewnione krwią, ale połączone głęboką miłością i szacunkiem. To lojalność, która nie wymaga słów, lecz objawia się w konkretnych czynach.

 Amicus Plato, sed magis amica veritasprzyjacielem Plato, lecz większą przyjacółką prawda.

 Przyjaźń to coś głęboko osobistego i tajemniczego, nie można jej wyjaśnić, nie można jej nauczyć; rośnie ona z naszej duszy, jest jej częścią, jej owocem.

 Co dasz dobremu przyjacielowi, nie zginie.

 Ludzie przechodzą obok nas i znikają, ale są tacy, którzy zostają na zawsze. Bez względu na czasy, na sytuacje. Oni są jak słońce, które zawsze jest choćby za chmurami. Oni użytkują naszych snów, naszych tajemnic, są ze słońcem i z mrokiem, zdesperowani, a równocześnie wierni do końca. Takie jest prawo prawdziwej przyjaźni: bez użalu, bez pamięci i bez żądań.

 Przyjaciel to ten, kto zna melodię twojej duszy i jest w stanie zagrać ją Tobie wtedy, kiedy Ty zapomniałeś nut.

 Pewnego przyjaciela poznaje się w niepewnym położeniu.

 Przyjaźń rodzi się w momencie,
gdy jedna osoba mówi do drugiej:
"Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".

 Nie porzucaj starego przyjaciela, nowego nie można postawić wyżej niego.

 Przyjaźń między nami to coś więcej niż słowa. To obietnica, że jesteś jednym z tych rzadkich ludzi, z którymi mogę dzielić swoje myśli i uczucia, bez obawy, że zostaną wykorzystane przeciwko mnie. To wiedza, że mam na kogo liczyć w najtrudniejszych chwilach.