Nie ten przyjaciel, kto współczuje, ...

 Przymioty serca przysparzają nam przyjaciół, przymioty ducha - tylko wrogów.

 Trzeba być wielkim przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę. (Anna Frankowska)

 Przyjaźń jest najpiękniejszym z umysłu świata, jest sztuką, której należy uczyć się przez całe życie. Przyjaźń to coś więcej niż tylko słowa, to jest uczucie, które można odczuć tylko wtedy, gdy masz prawdziwego przyjaciela obok siebie.

 Prawdziwa przyjaźń to nie to, co czujesz, kiedy jesteś z kimś. To jest to, co czujesz, kiedy są daleko od ciebie. To jest to, co czujesz, kiedy są szczęśliwi, kiedy są smutni, kiedy są wystraszeni. Prawdziwa przyjaźń to nie jest to, co czujesz, na twarzy, ale to, co czujesz, w sercu.

 Po to są właśnie najlepsi przyjaciele. Tak właśnie postępują. Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.

 Wartość człowieka to nie tylko słowa. Wartością człowieka są czyny, które nie potrzebują żadnych słów.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, który trzyma cię za rękę, ale dotyka twojego serca. To osoba, którą możesz obudzić o dowolnej porze nocy i powiedzieć: 'Potrzebuję cię'. I choć może on być zły, pomoże ci, bo jesteś dla niego ważny.

 Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy już umrze.

 Gdy się źle masz, wtenczas przyjaciela poznasz.

 Nie opuszczaj starego przyjaciela. Nowy będzie mniej wart.