Gdzie przyjaźń panuje, tam wesołość ...

 Przyjaźń to jedyna cnota, której nie można nadużywać, bo im więcej się z niej korzysta, tym się jej więcej posiada. Człowiek bez przyjaciół jest jak samotne drzewo na pustyni. Życie bez przyjaciół to jak niebo bez gwiazd.

 Przyjaźń to coś więcej niż zdolność dzielenia się radościami i smutkami; to postawa zrozumienia, akceptacji, budowania relacji mimo różnic i trudności. Przyjaźń to coś tak wyjątkowego, że niełatwo jest to wyrazić słowami - to rodzaj miłości bezwarunkowej.

 Znajomości nie liczy się w latach czy miesiącach. Liczy się w ilości wymienionych słów, przepłakanych razem łez, minut spóźnienia, liczbie hermetycznych żartów, opróżnionych butelek, znaczących spojrzeń, przetańczonych piosenek, zjedzonych frytek, wypitych kaw... Czas tak naprawdę nie ma tu większego znaczenia.

 Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach, to ciche porozumienie, ciche jednocześnie oparcie się na wzajemnej ufności cennego niż złoto.

 Przyjaciele nie są zainteresowani burzami,które przeżywasz, ale chętnie korzystają z twego statku.

 Prawdziwym przyjacielem jest ten, kto jest przy tobie, gdyby był lepszy, byłby gdzie indziej. Przyjaźń to coś, co pomaga ci wstać, kiedy nic innego nie pomaga.

 Pewnego przyjaciela poznaje sięw niepewnym położeniu.

 Jeden prawdziwy przyjaciel lepszy jest, jak wielu krewnych.

 Przyjaciela mając, pamiętaj, że może być nieprzyjacielem.

 Przyjaciel to ktoś, kto daje ci totalną swobodę bycia sobą.