Prawdziwa Przyjaźń

 Na zezowatych przyjaciół patrzę z profilu.

 Nie ten przyjaciel, kto współczuje, a ten kto pomaga.

 W przyjaciołach powinniśmy szukać

tego, co w nich najlepsze, i obdarzać
ich tym, co w nas najlepsze. Wtedy
przyjaźń będzie największym skarbem życia.

 Przyjaźń nie tytułów, ale serca potrzebuje.

 Przyjaciel to ktoś, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą. I szczególnie kiedy czujesz się słabo, jest obok, niezależnie od wszystkiego. To osoba, która nigdy nie opuszcza twojego serca, nawet gdy opuszcza twoje życie.

 Czasami uważamy kogoś za przyjaciela i okazuje się, że to jednak prawda.

 Zmarli przyjaciele nie spoczywają
w ziemi, ale żyją w naszych sercach;
tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.

 Czy prawdziwa przyjaźń to taka, która trwa wiecznie? Może prawdziwa przyjaźń to jest ta, która nie umiera, nawet jeżeli od umiera z nas. Wszystko co ciepłe, bliskie i miłe z czasem się kończy. Sednem jest przetrwać z tą myślą. Na śmierć patrzyć trzeba z optymizmem, bo może to jest początek czegoś nowego.

 Przyjaźń to miłość pozbawiona skrzydeł.

 Doradzając przyjacielowi, staraj się mu pomóc, a nie sprawić przyjemność.