Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być nieodłącznym, ale na tym, by móc się dzielić i nic nie tracić.
Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. Kiedy jesteśmy nisko, kiedy jesteśmy samotni, prawdziwi przyjaciele próbują nas podnieść.
Czasami bardzo potrzebujesz
przyjaciela, ale nikogo nie ma w pobliżu.
Bardzo rzadko spotyka się prawdziwych przyjaciół. Trzeba mieć dużo szczęścia, aby znaleźć kogoś, kto Cię zrozumie, kto będzie Cię wspierać i na kogo zawsze możesz liczyć.
Przyjaźń nie jest potrzebna do przetrwania, tak jak woda i chleb. Ale bez niej, życie byłoby nie do zniesienia. Mówienie o przyjaźni znaczy mówić o tym co najpleśniejsze, najbezinteresowniejsze, najszczodrniejsze.
Przyjaźń to skomplikowana forma prostoty, jest jak książka łatwa do przeczytania, ale trudna do zrozumienia, jest jak muzyka, która może dźwięczyć szorstko, ale dalej jest melodią.
Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto jest dłużej. To, kto przyszedł i nigdy nie opuścił.
Przyjaźń to nie tylko cenny dar, ale także stałe zobowiązanie. Nie przez przypadek mówi się, że nie można mieć dużo prawdziwych przyjaciół. Na przyjaźń trzeba poświęcać czas, trzeba się wysilać, trzeba być wiernym, nawet kiedy przyjaciel jest daleko.
Przyjaźń zawsze jest pożyteczna, a miłość często szkodliwa.
Przyjaźń bez zaufania to jak drzewo bez korzeni. Niczym złoto, jej wartość rośnie z każdym rokiem. Trzeba ją pielęgnować, bo nic na świecie nie jest cenniejsze od prawdziwej, niezłomnej przyjaźni.
