Głęboka refleksja o przyjaźni

 Przyjaźń to nie tylko cenne skarby, to także codzienna praca, troska o najmniejsze szczegóły, hołubienie każdego gestu, każdego spojrzenia.

 Wróg może cię zranić, zniszczyć potrafi tylko przyjaciel.

 Przyjaźń to nie tylko zrozumienie i podobieństwo duchowe, to także duży szacunek do różnic. Łączy nas to, że mamy pewne wspólne cele, ale przede wszystkim zrozumienie i szacunek dla naszych różnic.

 Przyjaźń nie polega na tym, by patrzeć na siebie nawzajem, lecz aby razem patrzeć w tym samym kierunku. Prawdziwy przyjaciel to ten, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą - i zwłaszcza czuć lub nie czuć. Cokolwiek czujesz w danym momencie, jest w porządku z nim.

 Przyjaciele nie są zainteresowani burzami,które przeżywasz, ale chętnie korzystają z twego statku.

 Przyjaźń pozwala wyczućświat niewidzialny.Jest ona najbardziej widocznymobliczem Boga na ziemi.

 Przyjaciel wyglądał jak stary człowiek w młodym ciele albo młodzieniec z duszą staruszka.

 Największym darem, jaki człowiek może otrzymać od Boga, jest przyjaźń. Nie wiesz, jak wielką siłę daje Ci obcowanie z bliskimi, aż dojdzie Ci to do głowy, kiedy będziesz ich potrzebował.

 Powiedz mi, kto są twoi przyjaciele,a powiem ci, kim jesteś.Od tej zasady historia zna jeden wyjątek:Judasz, którego znajomościom nic nie można zarzucić.

 Polak, Węgier, dwa bratanki,
i do szabli, i do szklanki.