Głęboka refleksja o przyjaźni

 Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto widzi ból w twoich oczach, podczas kiedy całą reszta wierzy w twój uśmiech na twarzy.

 Amicus Plato, sed magis amica veritasprzyjacielem Plato, lecz większą przyjacółką prawda.

 Lepiej podtrzymać przyjaciela, żeby nie upadł, niż pomagać mu wstać.

 Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie miesiąc, rok czy pół wieku. Prawdziwa przyjaźń to coś więcej. To jeden dzień, który jest jak całe życie. To jedno słowo, które jest jak cały świat. To jeden przyjaciel, który jest jak rodzina.

 Przyjaźń zawsze jest pożyteczna, a miłość często szkodliwa.

 Nie korzystamy częściej z wody i ognia niż z przyjaźni.

 Swoich przyjaciół nie traci Bóg z oczu.

 Znajomości nie liczy się w latach czy miesiącach. Liczy się w ilości wymienionych słów, przepłakanych razem łez, minut spóźnienia, liczbie hermetycznych żartów, opróżnionych butelek, znaczących spojrzeń, przetańczonych piosenek, zjedzonych frytek, wypitych kaw... Czas tak naprawdę nie ma tu większego znaczenia.

 Cenię tę przyjaźń, która nigdy nie zawodzi, która jest jak cień, zawsze przy tobie, w pełnej słońca i w całkiem ciemnej nocy. Cenię tę przyjaźń, która nie szuka okazji do zdrady, lecz jej unika. Cenię tę przyjaźń, która jest wierna do końca, nawet kiedy bywasz nielojalny.

 Cezarów zabijają zazwyczaj przyjaciele. Bo są wrogami.