Koniec języka za przewodnika.

 Kto się nie umie cieszyć małymi rzeczami, ten nie zasługuje na te wielkie. Małe rzeczy stanowią nasze codzienne życie.

 Przyzwyczajenia są najpierw nićmi pajęczyny - potem drutami.

 Co Włoch, to doktor; co Niemiec, to kupiec; co Polak, to żołnierz.

 Poświęć, Boże, moje zboże,a cudze jako kto może.

 Im więcej ma się znajomych, tym mniej zna się ludzi.

 Myśl w niebie gniazdo ściele, a nogi w popiele.

 Dziecko sercem lub, a ręką skub.

 U cnotliwego wszyscy dobrzy, u tyrana zaś każdy zdrajca.

 Kłamcy nie wierzy się nawet wtedy, kiedy mówi prawdę.

 Szybko dane – potem żałowane.