Cudze dobro, gorzkie dobro.

 Oczy widzą prawdę, uszy słyszą fałsz.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem – jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Lekarstwo nie uleczy zmyślonej choroby, a wino nie rozproszy prawdziwego zmartwienia.

 Cnota złego zawsze w oczy kole.

 Już to głód, gdy wilk wilka kąsa.

 Lepsza cnota w błocie, niż niecnota w złocie.

 Na tym świecie jednego leczą, a drugiemu dzwonią.

 Każdy o sobie, a Bóg o wszystkich.

 Gorzkie lekarstwo słodko leczy.

 Nie będzie Przemyśl Krakowem.