Mądry obiecuje, głupi się raduje.

 Wielkopolanin nie schyla się do cudzych kolan.

 Poświęć, Boże, moje zboże,a cudze jako kto może.

 Daj Boże wszystko znać, a nie wszystko próbować.

 Z upływem czasu nawet najcierpliwszy osioł odczuje, jak ciężar piłuje mu grzbiet.

 Nie rusza się trzcina bez wiatru.

 Kto pracuje, ten ma.

 Jedna, jedyna mrówka może pokonać słonia.

 Tak to na świecie bywa:kto na wierzchu, ten się kiwa.

 Śmierć, gdy się opóźnia, wydaje się możliwa do uniknięcia.

 Jak kolec jest sprawcą czyjegoś bólu – tak dzieło dokucza swojemu twórcy.