I podłym sprawom można nadawać ...

 Nie ma tak wysokiej góry, jakiej by chmara nie mogła przykryć, i nie ma takiego męża, którego by kobieta nie mogła obejść.

 Jak styczeń rozchlapany, to lipiec zapłakany.

 Osioł najpiękniejszy wydaje się osłowi.

 Mądrej głowie dość dwie słowie.

 Nie wie głowa, co język plecie.

 Zwierzę nie srogie, kiedy nie ma krzywdy.

 I święty straciłby cierpliwość.

 Każdy sobie rzepkę skrobie.

 Na ciele tłusto, w kieszeni pusto.

 Nie dla nas słońce wschodzi i zachodzi, od nas to nic nie zależy, człowiek jest tylko marionetką w rękach losu, który niemiłosiernie pociąga za sznurki.