Czego rozum nie może, to ...
Czego rozum nie może, to często czas leczy.
Po śmierci zostaje z ducha wiatr, a z ciała – błoto.
Na tym sobie księża szkodzą, i że jawne dziwy płodzą.
Wrona kracze, będzie deszcz.
Nawet najmniejsza kałuża odbija niebo.
Nad wszystko płonie serce i bardziej niż wszystko marznie serce.
Kłamcy nie wierzy się nawet wtedy, kiedy mówi prawdę.
Podle kościoła czart karczmę buduje.
Mały deszczyk uśmierza wielkie wiatry.
Po upływie pięciu pokoleń ginie zarówno dobra, jak i zła sława.
Malowane kwiaty nie pachną.