Człowiek, który się nie myli, drzewo, które się nie pali ...

 Masz głowę, miejże i rozum.

 Kieby nie grzech, to by człowiek dawno zdechł.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem – jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Przy suchym i mokre drzewo się spali.

 Bywają rany przynoszące zdrowie.

 Tak już jest, że mniejsi diablizawsze się większego muszą bać diabła.

 Łzy mówią jasnym językiem tylko do tego, którego oczy płakały.

 Jak woda nie trzyma się gór, tak zemsta nie trzyma się dobrego serca.

 Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo choćby nóż w plecy, to zawsze od przodu czysto.

 Kobieta wzgardzona, talerz pusty, dom opuszczony – to jest zupełnie to samo!