Po grze, król i pionek trafiają do tego samego pudełka.

 Nie biednieje człowiek, gdy się uprzejmie odzywa.

 Kogo szczęście zbyt wyróżnia, tego czyni głupim.

 Jak głowa siwieje, to serce szaleje.

 Wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi.

 Niebezpieczeństwa uczą nabożeństwa.

 Pozór często oszukuje.

 Nie za to przecie wilka biją, że szary, lecz za to, że owcę zjadł.

 Mądry Polak po szkodzie, głupi zawsze za późno, lecz najgłupszy nigdy. Lepiej świetlisty krzew w mroku, niż ciemność wszechświata.

 Oszczędność jako rola uprawna, rodzi dostatek.

 Kto zrozumiał, niech korzysta.