Drogie dzieci, bo drogo je opłaca serce rodziców.
W martwych dłoniach niesiemy już tylko to co daliśmy innym
Kto spiera się z pijanym, jakby kłócił się z nieobecnym.
Serce to pałac szklany,gdy pęknie nie można go naprawić.
Poezja porusza niebo i ziemię.
Małych poznać po koturnach.
Kiedy głupiec się spieszy nic nie dzieje się szybko.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Trzeba na niego zepsuć dwa lasy i cztery gaje.
Deszcz i dziecko darzy się nieszczerą pochwałą.
