Mądrość przysłowiowa
Mądry Polak po szkodzie, głupi zawsze za późno, lecz najgłupszy nigdy. Lepiej świetlisty krzew w mroku, niż ciemność wszechświata.
Długie polskie przysłowie o wartości mądrości i rozwagi. Autorem jest Stanisław Jerzy Lec.
Darował, potem płakał i żałował.
I mądry głupi, gdy go nędza złupi.
Koń by tego nie wytrzymał, cóż dopiero człowiek.
Roboty dość, a pożytku mało.
Wszystkie języki posiada, oprócz swego.
Domowe psy choć się gryzą, cudzego wspólnie pożerają.
Nie naprawiaj statku na środku rzeki.
Nie dziedziczymy ziemi po naszych ojcach, my ją pożyczamy od naszych dzieci.
Kto bydlęcia nie szanuje, ten sam siebie oszukuje.
Między powiedzeniem a zrobieniem jest długa droga.