Mądrość przysłowiowa
Mądry Polak po szkodzie, głupi zawsze za późno, lecz najgłupszy nigdy. Lepiej świetlisty krzew w mroku, niż ciemność wszechświata.
Długie polskie przysłowie o wartości mądrości i rozwagi. Autorem jest Stanisław Jerzy Lec.
Największą chlubą nie jest to, aby nigdy się nie potknąć, ale to, aby po każdym upadku dźwignąć się i stanąć na nogi.
O swoim sercu rozpowiada tylko głupiec i człowiek, który jest ulubieńcem chwili.
Czego oko nie widzi, tego sercu nie żal.
Lepiej mieć na powrozie kozę, niźli w kozie siedzieć.
Sen? przyjaciel leniwych.
Szedł lasem, a drzew nie widział.
Gdy w marcu niebo od południa ryknie, rok wszego dobra z tego wyniknie.
Nie bij za pomocą dwóch kijów; nie wnoś sprawy przed dwóch sędziów.
Nie bierz się za dwie rzeczy na raz, bo ani jednej nie skończysz, a poróżnisz się ze wszystkimi. I pamiętaj, że stary zwyczaj nie puści, dopóki nowy nie przyjdzie.
Konie nadziei pędzą galopem, natomiast osły doświadczenia jadą stępa.