Nie jest mądry ten, kto dużo wie, ale ten, kto swoją wiedzę dobrze wykorzystuje.
Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje. Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę. Śpiesz się powoli. Patrzyli na siebie, jakby poznawali się po raz pierwszy.
Kto sobie rad, ten ma w domu skarb. Kto nie prawie, prawdę znajdzie. Kto nie kłamie, ten nie zginie. Kto nie kradnie, tego nie zwiedzie.
Ten, kto nie kocha czystego serca i pięknej miny, ten nie zasługuje na magiczną chwilę życia. Uważaj na kogo pokładasz nadzieję, bo fałszywi przyjaciele są jak cienie, tylko wyraźnie widać ich, gdy słońce świeci.
Niezależnie od tego, jak długa i trudna jest droga, zawsze warto iść naprzód. Człowiek, który idzie, jest mądrzejszy od człowieka, który zawsze stoi w miejscu.
Cierpliwość jest gorzk, ale jej owoc jest słodki.
Czym skromniej człowiek obcuje z naturą, tym bliżej jest prawdy; co więcej wie, tym więcej musi wątpić.
Mądry Polak po szkodzie, głupi nawet wtedy nie. Stąd pijaczek po dychu gorszy, mądry człowiek wciąż dobry jest. A pomników nie stawia się żyjącym, tylko zasłużonym.
Co kto zasiał, to sprząta. Kto kopał dół – wpadał do niego. Czas pokazuje prawdę, mówi: „Oto twój przyjaciel”.
Nauka jest ogromna, ale warto wiedzieć również, że mądrość nie zawsze idzie w parze z edukacją. Często prawdziwa mądrość płynie z doświadczenia, a nie z książek.
Nigdy nie bądź tak mądry, żeby nie być w stanie nauczyć się czegoś nowego i nigdy nie bądź tak cierpliwy, żeby poddać się zbyt wcześnie.
Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada. Czasem nawet tak głęboko, że nie ma już powrotu. Niekiedy konsekwencje naszych działań są tak drastyczne, że nie ma od nich ucieczki.