Mądrość staropolska
Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal; co nagle to po diable; nie chwal dnia przed zachodem słońca; darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda.
Zestaw staropolskich przysłów mówiących o mądrości życiowej.
Jest żytko, będzie mączka.
Należy spodziewać się tego, co najlepsze, zło przyjdzie samo.
Między powiedzeniem a zrobieniem jest długa droga.
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Czasem trudności i problemy są okazją do zmian, które ostatecznie prowadzą nas do lepszego miejsca.
Kto ma ziemię, ma kłopoty.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, przepłynie już dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.
Cudzoziemiec nigdy się nie zadomowi.
Po modlitwie strawa zdrowsza.
Nie liczy się to, ile razy upadamy, ale to, ile razy jesteśmy w stanie podnieść się i iść dalej. Każda porażka to lekcja, która uczy nas, jak unikać błędów w przyszłości.
Jak w jasnym zwierciadle można poznać kształty, tak z przeszłości można poznać teraźniejszość.