Mądrość staropolska
Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal; co nagle to po diable; nie chwal dnia przed zachodem słońca; darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda.
Zestaw staropolskich przysłów mówiących o mądrości życiowej.
Chcąc człowieka dobrze poznać, trzeba z nim beczkę soli zjeść.
Jeśli garnek nie jest zbity, przez cały wiek nie będzie przeciekał.
Łacniej cudzy grzech ganić, niż się w swoim poprawić.
Nie masz góry bez doliny.
W Łebie byłoby jak w niebie,gdyby Łebianie duszę mieli.
"Czasem warto trochę pocierpieć, aby osiągnąć w życiu swój cel."
Osłowie to z jednej łąki.
Wolę jego twarz niż jego chleb.
Gdzie praca, pilność na straży, tam się bieda wejść nie waży.
Ile wina w głowie, tyle prawdy w słowie.