Mądrość staropolska
Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal; co nagle to po diable; nie chwal dnia przed zachodem słońca; darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda.
Zestaw staropolskich przysłów mówiących o mądrości życiowej.
Daj kurze grzędę, ona powie: wyżej siędę.
Lepszy pobożny wróg od bezbożnego przyjaciela.
Gość i śmierć przychodzą niespodzianie.
Nieporównane jest z niczym ukojenie, kiedy mądrość w jedną stronę, a szczęście w drugą, jednak oba dochodzą do celu.
Dwóch rzeczy nie ceni się należycie, dopóki się ich nie straci:młodości i zdrowia.
Wyrwij chwiejący się ząb, który nie wypada.
Uchodząc przed lwem, wpadł na niedźwiedzia.
Zimę uśmierza wiosna,wiosnę lato niszczy.
Nie rób z siebie mostu,
po którym inni spacerują.
Kiedy pies śpi, Żyd przysięga, pijany się modli, a białogłowa płacze, rzadko wierzyć trzeba.