Bo nie ma na świecie mienia większego niż mieć siebie ...

 Niewątpliwie prawda jest ważna i cenna, ale prawo życia do błędu jest nie mniej ważne i cenne. Właśnie z rozumowania wynika, że istota człowieka polega nie tyle na tym, co wie, co potrafi, ile raczej na tym, czego nie wie, czego nie potrafi.

 Zostaliśmy stworzeni z miłości, przez miłość, dla miłości.

 Ranek jest mądrzejszy od wieczoru.

 Życie jest podróżą, której nie można odbyć bez pasji, determinacji, wiłości i odwagi. Każdy moment jest wyjątkowy i każda chwila jest niepowtarzalna.

 Z czasem potrzebujemy dłoni. Nie pieniędzy, telewizorów, domu, auta czy też lepszej pracy. Przychodzi moment, że cała egzystencja sprowadzać się będzie do dłoni drugiego człowieka, do jego obecności. Pozornie proste i banalne.

 Nie mamy prawa osądzać cudzych marzeń ani tym bardziej ich potępiać. Aby zachować wiarę w słuszność obranej drogi nie musimy udowadniać, że inni obrali błędną.

 Warto mieć przy sobie kogoś, kto bez względu na wszystko, usiądzie przy Tobie, złapię Cię za rękę i powie: "Nie bój się, jestem przy Tobie."

 Samotność to nie brak ludzi wokół, to brak ludzi, którzy rozumieją twoje serce, twoje zwątpienie i twoje najgłębsze tęsknoty. To brak odbioru dla twojej prawdziwej duszy, dla twoich najskrytszych myśli, dla twoich najmocniejszych uczuć.

 Bo czasem jest nam smutno, kiedy trzeba rozstać się z ulubionym roztłuczonym kubkiem, a co dopiero z drugim człowiekiem.

 Czasem najtrudniej jest postawić kropkę. Nadużywamy wtedy przecinków, chcąc przedłużyć to, co w rzeczywistości już dawno powinno mieć swój koniec.