I światów tyle, i planet tyle wiruje w mojej głowie...
Świat, który widzimy, to tylko jeden z wielu możliwych, które skrywa w sobie wszechświat, a owe 'inne światy' nie są nam dane do zrozumienia, bo jesteśmy ograniczeni przez naszą ludzką percepcję.
Popioły umarłego świata niesione tu i tam przez posępny, ziemski wiatr.
Dziwnie jest zorganizowany ten świat. Za mało w nim radości, za dużo ironii.
Najtrudniej jest zrozumieć, że nasz świat nie jest wieczny. Że słońce, które wschodzi każdego dnia, kiedyś zgasi swoje światło. Że góry, które wydają się niezniszczalne, kiedyś kopną. Że miłość, która wydaje się wieczna, może zniknąć.
W jednym ziarenku piasku jest świat. W jednej dzikiej kwiatowej roślinie jest niebo. Świat w naszej dłoni, a niebo w naszym oku, nieskończoność w dłoni naszej ręki.
Świat to książka i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
Świat jest książką, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
Świat, który wyobrażają sobie naukowcy, jest teraz bardzo różny od świata, który wyobrażali sobie ich koleżanki i koledzy sprzed pięćdziesięciu lat, a nie mówiąc już o ich przodkach sprzed stuleci.
Trzeba najpierw przemyśleć świat, zanim zechce się go zmieniać.
