Świat, który nas otacza, jest wspaniały nie tylko dlatego, że jest piękny, ale przede wszystkim dlatego, że jest prawdziwy, że jest realny, że jest.
Świat nie jest czarno-biały. Nie ma dobra bez zła, tak samo jak nie ma światła bez ciemności. To skomplikowane.
Jakie to prostoduszne, wbrew regułom logiki uważać świat, ten mały zakątek, za centrum całości i jeszcze z dodatkiem wiecznie trwałym, podobno po katolicku, co by miał być próżnowaniem Boga, gdyby był autorem.
Nie ma niczego, co by mogło przekroczyć świat, ale jest coś, co może go równoważyć - człowiek. Życie i śmierć są wielkimi sprawami, a człowiek jest równie wielki.
Świat jest pełen magicznych rzeczy, cierpliwie czekających na to, aby nasze zmysły stały się bardziej wrażliwe.
W krajobrazie duszy to, co myślimy o świecie złotą trawą się odznacza, srebrne rzeki to nasze pragnienia, a to co czynimy, tworzy drzewa. Jedni mają puszcze, drudzy pustynie, pole do biegu mają ci, którzy nie myślą.
Świat jest jak książka i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Każdy nowy kraj, miasto, osoba, to nowy rozdział do odkrycia.
Fascynujący jest ten nieskończony i tajemniczy świat. Oddziałując na siebie w niewyobrażalny sposób, elementy tworzą złożone wzory i kształtują życie. Wszystko jest ze sobą powiązane, wszystko się wpływa.
Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.
Świat, jakim go postrzegamy, jest efektem naszego myślenia. Nie możemy go zmienić, nie zmieniając naszego myślenia.
