Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy, umieramy bez rutyny.
Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy. Jest po prostu porównawczy. Jest na tyle dużym i bogatym, że w każdym zawiera całą resztę.
Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.
Przyszłość należy do tych, którzy wierzą i spełniają swoje marzenia.
Świat jest zbyt mały, żeby zostawić go w spokoju.
Nic nie wiadomo o świecie, jeśli się go nie rozumie. Najpierw musi nastąpić zrozumienie, a potem może przyjść wiedza.
Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.
Nie układam bukiet, zbierając rozproszone kwiaty, tylko szukam kwiatów w zależności od bukietu.
Żyjemy jednak w świecie rozczarowań, gryp i reumatyzmów.
Gdy zaczynam zastanawiać się nad światem, jest taka równowaga, z jednej strony jest piękno, z drugiej straszna nędza. Czasem pomagam, ale to nie jest wiele wobec tego, co jest do zrobienia.
