(...) niczego nie żałuję, nic nie straciłem,
teraz właśnie czuję, jakbym zyskał
normalne życie wypełnione drobiazgami,
które miałem kiedyś za nic, a teraz wiem,
że mogą być źródłem zadowolenia...
Jakże bardzo wielu ludzi dzisiaj przychodzi smutnych, że nikt im nie powiedział „dziękuję”.
Pisząc tę książkę, nie sądziłam, że stanie się ona taka wązna dla tysięcy ludzi. Dzięki ich reakcjom zrozumiałam, ze idea ,,przesuwania horyzontu" jest ponadczasowa i uniwersalna. Przecież codziennie zdobywamy Swój Własny Everest, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Dziś wiem też, że trudniej osiągnąć szczyt niż z niego zejść, a z wierzchołka widać kolejne Góry do zdobycia...
Nie mam gotówki, majątku, nadziei. Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.
Nie patrz na innych.
Słuchaj własnego Ja!
Rozgniewany tłum jest potworem o stu głowach.
Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.
Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury. (...)
Ona uśmiecha się, dlaczego nie czuje także uśmiechu w sobie?
Znam Cię najlepiej na świecie... wiem co jest dla Ciebie dobre, a co złe...
W towarzystwie tych, których kochasz, nawet milczenie daje radość.
