Jeśli człowiek pragnie być szczęśliwy, powinien nie tylko dążyć do szczęścia własnego, ale również do szczęścia społeczności, do której należy i do szczęścia bliźnich, którzy ją tworzą.
Nie ma drogi do szczęścia, szczęście to droga. Tak wiele osób spędza całe swoje życie czekając na szczęście, nie zdając sobie sprawy, że szczęście jest tu i teraz.
Na świecie jest coraz mniej dobrych subiektów i rozumnych polityków, bo wszyscy stosują się do mody.
Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym więcej on unika ciebie. Ale jeśli skupisz swoją uwagę na innych rzeczach, przyjdzie i usiądzie delikatnie na twoim ramieniu.
Wszystko w życiu jest tymczasowe więc jeśli coś idzie dobrze, trzeba się cieszyć bo nie będzie trwać wiecznie, a jeśli coś idzie źle, nie martw się to też nie będzie trwać w nieskończoność.
Najważniejsze w życiu jest być zdrowym. Wszystko inne jest kwestią chęci i siły, czasami szcześcia.
Nie starajcie się, by wszystko było tak, jak wy chcecie; akceptujcie to, co się dzieje, w sposób jaki się to dzieje, a będziecie szczęśliwi.
Prawdziwe szczęście to wewnętrzna harmonia człowieka. Człowiek jest szczęśliwy tylko wtedy, gdy harmonia ta jest osiągnięta. To jest nasza esencja, nasze przeznaczenie.
Uderzyła ją prosta prawda: że czasem rzeczy najzwyklejsze, kiedy je się dzieli z właściwymi ludźmi, bywają niezwykłe.
Szczęście wystawia ludziom swoje rachunki.
Szczęście to nie jest coś, co do nas przychodzi z zewnątrz, to coś, co powstaje w głębi naszej duszy. Wymaga uważnego pielęgnowania, opieki tak delikatnej jak opieka nad kwiatem. Czy jesteśmy szczęśliwi, czy nie, zależy wyłącznie od nas samych.
